تور بمبئي | تور هند| تور لحظه آخري بمبئي تور بمبئي | تور هند| تور لحظه آخري بمبئي .

تور بمبئي | تور هند| تور لحظه آخري بمبئي

هتل هاي معروف بمبئي

هتل لوكس

هتل هاي معروف بمبئي

هتل دي ليلا كمپينسكي

هتل دي ليلا كمپينسكي يكي از لوكس ترين هتل هاي بمبئي مي باشد كه تنها چنددقيقه تا فرودگاه بين المللي شيواجي فاصله دارد كه توسط گياهان و باغات سرسبز و درختان نخل بلند قامت احاطه شده است كه اكثر خدمات اين هتل بصورت all در اختيار گردشگران قرار مي گيرد و داراي ساختمان شيك و مدرني مي باشد.

هتل دي ليلا كمپينسكي مامباي در مجموع داراي ۳۹۲ اتاق مي باشد كه كليه اين اتاقها، استاندارد و خانوادگي ، وي آي پي ، بدون حساسيت و اتاق معلولين مي باشد كه با رنگ هاي پر انرژي طراحي شده اند و داراي امكاناتي از قبيل :مبلمان و تختي راحت ، ميز كار، سرويس بهداشتي با سنگ مرمر، ميني بار، تلويزيون با كانال هاي ماهواره اي، سيستم تهويه هواي مطبوع ،لوازم آرايش رايگان ،سشوار،خدمات ۲۴ ساعته اتاق، قهوه ساز،بسته هاي ناهار ،صبحانه در اتاق و اينترنت مي باشد.
امكانات هتل دي ليلا كمپينسكي بمبئي متنوع و گوناگون هستند و بعنوان يكي از تفريحات بمبئي به شمار مي آيد كه اين امكانات شامل : مركز سلامت و آبگرم ، استخر سرپوشيده ، سرويس نگه داري از كودك ، باشگاه ورزشي ، سونا و جكوزي ، اتاق ماساژ، استخر روباز، سالن كنفرانس ، سرويس ترانسفر رايگان فرودگاهي ، رستوران هاي متعدد، بار ، كافه ، فضاي سبز ، محوطه حمام آفتاب ، آرايشگاه ، صرافي ، دستگاه خودپرداز ، صرافي ، حمام تركي و بخار ، باغ ، منطقه بدون سيگار و محوطه مخصوص كشيدن سيگار و … هستند.

 

هتل دي ليلا

هتل اوبريو بمبئي

هتل اوبريو يكي از بهترين هتل هاي بمبئي در كشور هندوستان مي باشد كه در مركز شهر بمبئي و ايستگاه راه آهن واقع شده است و تنها ۴۵ دقيقه تا فرودگاه بين المللي بمبئي فاصله دارد و خدمات اين هتل بصورت all در اختيار مسافران قرار مي گيرد و داراي موقعيت مكاني بي نظيري مي باشد و به دليل نزديكي به جاذبه هاي توريستي هند سالانه گردشگران زيادي براي اقامت اين هتل را انتخاب مي كنند.

هتل اوبريو بمبئي داراي ۲۸۷ اتاق مي باشد . اتاقهاي هتل اوبريو امكانات مدرني مانند ميز كار ، ميني بار ، دوش ، فن و تلويزيون ماهواره اي دارند علاوه بر اين ، خدمه ي امكانات رفاهي به مهمانان اطمينان مي دهند كه همواره فعاليت هاي تفريحي بيشماري براي سرگرم شدن خواهند داشت . هدف شما از سفر به بمبئي هر چه باشد ،هتل اوبريو هند انتخابي هوشمندانه براي اقامت در بمبئي است خصوصا اگر قصد بازديد از مراكز خريد بمبئي را داشته باشيد و كليه اتاقها مشرف به درياي عرب مي باشد.

امكانات هتل اوبريو بمبئي رفاه و آسايش را براي ميهمانان بهمراه دارد . مهمانان هتل همواره مي توانند از امكانات موجود در آن همچون ترانسفر فرودگاهي ، رسپشن ۲۴ ساعته ، تور ، سالن و سرويس اتاق لذت ببرند . اتو كشي – پذيرش و ترخيص خصوصي – خانه داري – خدمات تهيه بليط – خشكشويي – سرويس اياب و ذهاب (مشمول هزينه) – صبحانه در اتاق – فكس و كپي – لباسشويي – كرايه اتومبيل از ديگر خدمات هتل است .

هتل اوبريو

هتل جو ماريوت مامباي

هتل جو ماريوت مامباي هند يكي از هتل هاي پنج ستاره بمبئي هند ميباشد كه با داشتن ۳۵۵ اتاق مجهز و همچنين خدمات عالي خود پذيراي تعداد زيادي از مهمانان ميباشد. اتاقهاي پاكيزه اين هتل بهترين مكان براي استراحت و آرامش ميباشند.كاركنان هتل از ميهمانان به گرمي ميهمان نوازي ميكنند و از اينكه به ميهمانان در ترتيب دادن سفرهاي شهري و دادن توصيه هاي تفريحي كمك كنند ؛ خوشحال مي شوند.

اين هتل از بهترين هتل هاي هند است كه مركز آب گرم هتل، خدمات ماساژ درماني را به همراه جكوزي و سونا به ميهمانان ارائه ميدهد.از ديگر امكانات هتل ميتوان به ارائه خدمات نگهداري از اطفال اشاره كرد.همچنين علاقه مندان به بازيهاي كامپيوتري مي توانند در اتاق بازي، به انواع بازيهاي كامپيوتري بپردازند.اين هتل با داشتن فروشگاه هاي متعدد به خود ميبالد.يك صرافي نيز در هتل وجود دارد.اتاق جلسه كاملا مجهز در هتل موجود ميباشد.

هزينه اقامت در هتل جو ماريوت مامباي هند با توجه به قيمت هتل هاي بمبئي بسيار مناسب ميباشد در صورت درخواست مسافرين، ترانسفر فرودگاه در اختيارشان قرار خواهد گرفت.در باغ هتل استراحت كنيد.برنامه گردش خود را نيز از ما بخواهيد.شما نيز مي توانيد از خدمات زيبايي آرايشگاه هتل استفاده كنيد.

هتل جوماريوت

هتل مترو پالاس بمبئي

هتل مترو پالاس بمبئي هند را ميتوان در گروه هتل هاي سه ستاره بمبئي مشاهده كرد. اين هتل داراي ۳۵ اتاق شيك و لوكس ميباشد كه داراي ويوي زيبا ميباشند. با اقامت در اين هتل ۳ ستاره و بهره مندي از امكانات آن از تعطيلات خود لذت ببريد. با توجه به قيمت هتل هاي بمبئي اين هتل توصيه ميشود
هتل داراي اتاق جلسه و صرافي ميباشد.

صورت درخواست مسافرين، ترانسفر فرودگاه در اختيارشان قرار خواهد گرفت. امكانات رفاهي هتل شامل ماساژ ، استخر روباز ، سونا ، مركز سلامت و آبگرم ، حمام تركي و بخار ، استخر سرباز (فصلي) مي باشد.بعد از يك روز كاري و يا گردش در شهر سري به رستوران هتل زده ؛ از غذاي خوشمزه آن ميل كنيد.

هتل مترو پالاس


برچسب: ، برترين هتل هاي هند، تور نوروزي هند، تور هندوستان، ديدني هاي بمبئي، هتل هاي 5 ستاره ي بمبئي،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۵ مرداد ۱۳۹۶ساعت: ۰۹:۰۱:۰۳ توسط:faezeh موضوع:

۵ فستيوال باورنكردني در هند

فستيوال رنگ

فستيوال باورنكردني در هند

به گزارش گروه خواندني هاي باشگاه خبرنگاران، هند يكي از كشورهاي پرجمعيت دنيا است و همچنين مردم آن داراي آداب رسوم و حتي اديان مختلف هستند. اين باعث شده است كه مراسم هاي مختلفي به عنوان سنت هاي متفاوت در اين كشور هر ساله انجام شود كه از معروف ترين آن مي توانيم به فستيوال رنگ ها اشاره كنيم اما در ميان اين سنت هاي مختلف برخي اداب و رسوم بسيار عجيب نيز ديده مي شود.

گاوبازي

شايد با شنيدن اين مراسم به ياد اسپانيا بيافتيد اما درهند نيز هر ساله مراسمي به اين صورت برگزار مي شود كه ۱۰۰ برابر از همتاي اسپانيايي اش خطرناك تر است. اين مراسم كه در روز جشن برداشت محصول انجام مي شود تعدادي از خطرناك ترين گاو ها در ميان مردم رها مي شوند و البته هيچ ايمني نيز در مورد تماشاگران وجود ندارد و در انتهاي آن نيز نه گاو را مي بندند و نه آن را مي كشند. تا به حال بيشتر از ۲۰۰ نفر در طي ده سال گذشته در اين مراسم جانشان را از دست داده اند.

راه رفتن روي آتش

يكي از عجيب ترين مراسم هاي دنيا راه رفتن روي آتش است كه هر ساله در جنوب هند و در يك جشن بزرگي كه مانند جشن هاي شكرگذاري مي ماند انجام مي شود. در اين مراسم افراد بايد با پاي برهنه بر روي آتش قدم بردارند و اين درحالي است كه نبايد روي ذغال هاي داغ بدوند. مراسم به گونه اي است كه بايد كاملا راحت و به آرامي روي آتش قدم برداشت. در اين مراسم هر ساله افراد زيادي نيز بر اثر سوختگي راهي بيمارستان مي شوند.

انداختن نوزادان

هر ساله در اخرين ماه ميلادي تعداد زيادي بچه از بام يك معبد در هند به پايين انداخته مي شوند تا نوزادها در زندگي خودشان از سلامت كافي و شانس برخوردار باشند. اين معبد كه نزديك به ۶۰ متر ارتفاع دارد هر ساله مملو از جمعيت هاي بيشماري مي شود كه مي خواهند فرزندانشان را به پايين پرتاب كنند. اين مراسم به عنوان يكي از مراسم هاي بسيار خطرناك و عجيب در دنيا شناخته مي شود كه چند بار تا مرز تعطيلي نيز رفته است.

آويزان شدن با قلاب

اين عمل به تنهايي شايد خيلي مورد خاصي نداشته باشد اما هندي ها در گذشته يك رسم بسيار ناخوشايند داشتند . افرادي كه دوست داشتند اين كار را انجام دهند در روزهاي خاصي از سال و بدون هيچ دليل خاصي خودشان را از جايي اويزان مي كردند. در اين مراسم بايد قلاب هايي را وارد بدنشان مي كنند تا از سطح زمين جداشوند. اين مراسم كه باعث جراحات بسيار زيادي مي شد چندي است كه توسط دولت اين كشور ممنوع شده است.

قل خوردن روي غذا

در معبد اصلي شهر كارناتكا در جنوب هند وقتي وارد شويد به شما دستور ميدهند تا روي زمين بخوابيد و قل بخوريد. اين مراسم در حالي انجام مي شود كه روي زمين دورريخته هايي از غذاهاي معبد قرار دارد و به گفته هندي آن ها اين كار باعث مي شود تا به بيماري هاي پوستي دچار نشويد. دولت هند اين مراسم را نيز به علت غير بهداشتي بودن و همچنين خرافات آن ممنوع اعلام كرده است.


برچسب: ، ارزان ترين تور بمبئي، تور لحظه آخري بمبئي، تور نوروزي هند، جاذبه هاي ديدني هند، جشن هاي معروف در هند،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۵ مرداد ۱۳۹۶ساعت: ۰۸:۵۸:۴۶ توسط:faezeh موضوع:

تاريخچه ي بمبئي

هند

تاريخچه ي بمبئي

بمبئي با نام جديد مومباي (انگليسي: Mumbai مراتي:मुंबई) پايتخت ايالت ماهاراشترا از مهم‌ترين شهرهاي كشور هند است.

بمبئي در زبان هندي به معناي ساحل خوب است. اين نام را استعمارگران پرتغالي بر اين شهر نهادند. در سال ۱۹۹۶[۱۰] نام اين شهر به «مومباي» تغيير يافت كه نام يكي از خدايان زن هندي است. اما در خارج از هند، اين بندر بزرگ همچنان به بمبئي معروف است.

اين شهر با وسعتي برابر ۶۰۳ كيلومتر مربع و جمعيتي بالغ بر ۱۳٫۳ ميليون نفر (در سال ۲۰۰۶) يكي از چهار شهر بزرگ و پرجمعيت كشور هندوستان است. اين شهر در غرب كشور هند در ساحل درياي عرب واقع شده‌است. بمبئي يكي از شهرهاي بزرگ و پرجمعيت هندوستان و پايتخت تجارتي آن به شمار مي‌رود.[۱۱]

شهر بمبئي بزرگترين بندر هند در ساحل غربي اين كشور است. اين شهر در واقع مركز بانكداري، تجارت، مبادلات مالي، بازرگاني و صنعت كشتي‌سازي هند به شمار مي‌رود. تمركز امور اقتصادي و تجاري در بمبئي پس از استقلال هند نيز ادامه يافته و بعنوان شاهراه ارتباطي هند با ايران و جهان عرب اهميت راهبردي خود را حفظ كرده‌است.[۱۲] بندر بمبئي، بزرگترين مركز توليد پارچه‌هاي پنبه‌اي و فيلم‌هاي سينمائي شبه قاره هند است و از اين رو به «باليود» نيز شهرت دارد.

در حال حاضر از جمعيت حدود ۷۰ ميليون نفري ايالت مهاراشترا بيش از ۲۰ درصد زير خطر فقر زندگي مي‌كنند و خود بمبئي بزرگترين جمعيت كپرنشينان هند را در خود جاي داده‌است. درآمد سرانه در هند حدود ۱۰۸۹ دلار مي‌باشد، ليكن ايالت مهاراشترا با داشتن بيشترين سهم در اقتصاد يك تريليون دلاري هند رتبه يازدهم را در مقياس درآمد سرانه در بين ايالت‌هاي هند داراست.[۱۲] جمعيت شهر، همراه با حومه‌اش به حدود بيست ميليون نفر مي‌رسد. شديدترين جلوه‌هاي تضاد طبقاتي جامعه هند را مي‌توان در اين شهر يافت. از يك سو صاحبان ثروت‌هاي سرشار در اين شهر زندگي مي‌كنند و از سوي ديگر توده‌هاي فقيري كه حتي قادر به سير كردن شكم خويش نيستند. بيش از نيمي از جمعيت شهر در حصيرآبادها و حلبي‌آبادها به تيرگي روزگار مي‌گذرانند.

بمبئي از اتصال ۷ جزيره به يكديگر در زمان حضور بريتانيا در هند به وجود آمده‌است. بسياري از شهروندان هندي از ايالت‌هاي مختلف به اميد فرصت‌هاي شغلي به اين شهر مهاجرت مي‌كنند. از همين رو تعداد ساكنان اين شهر در روز ۳ ميليون نفر بيش از ساكنان در شب برآورد مي‌شود. در زمان استعمار انگليس بر هند، بمبئي مركز بخش‌هاي اداري و حكومتي انگلستان در شبه قاره هند به شماره رفته و از نظر انگلستان «دروازه هند» بود.[۱۲] امروزه بمبئي يكي از مراكز بزرگ تجاري، فرهنگي و گردشگري هندوستان است.

 

اقتصادي
تصويري از يك زاغه در بمبئي، هند. در حدود ۵۵٪ از جمعيت شهر بمبئي در زاغه‌نشين‌ها زندگي مي‌كنند. اين در حالي است كه مساحت كل زاغه‌نشين‌ها در بمبئي برابر با حدود ۶٪ از زمين‌هاي شهري است.[۱۳] ميزان رشد زاغه‌نشين‌ها در بمبئي بيشتر از نرخ كلي رشد شهري است.[۱۴]

شهر بمبئي به دليل تمركز شركت‌هاي مختلف تجاري به عنوان پايتخت تجاري هند به شمار مي‌رود.

شهر بمبئي يك سوم سهم درآمد مالياتي كشور هند و بيش از ۵۰ درصد ماليات گمركي و يك پنجم ماليات بر توليد را به خود اختصاص داده‌است.
حدود يك ششم ارزش توليدي كشور متكي به اين شهر است.
۸۰ سركنسولگري در اين شهر وجود دارد كه از اين تعداد ۴۰ سركنسولگري رسمي (از اين تعداد ۱۳ سركنسولگري مربوط به كشورهاي اسلامي مي‌باشند) و بقيه توسط سركنسول‌هاي افتخاري اداره مي‌شود. همچنين دفاتر متعدد تجاري خارجي نيز در اين شهر مستقر هستند.
سيستم بانكي و فعاليت‌هاي اقتصادي هند در اين شهر متمركز است. همچنين دفتر مركزي تقريباً تمام بانك‌هاي معتبر، موسسات مالي و شركتهاي بيمه در اين شهر قرار دارند.
صندوق معاملات ارزي بانكها در بمبئي است. بيش از ۲۵ درصد اعتبارات بانكي كشور را بانكهاي مستقر در اين شهر تأمين مي‌نمايند.
بيش از ۳۵ درصد معاملات چك نيز در اين شهر انجام مي‌گردد.
دفتر اصلي بازار سهام هند كه يكي از قديمي‌ترين بازارهاي بورس سهام هند بشمار مي‌رود تحت عنوان Bombay Stock Excahange در مومباي فعاليت مي‌نمايد.
بيش از ۹۰۰ شركت در خريد و فروش سهام هند حضور دارند كه اكثريت آنها در بمبئي مستقر هستند.
حدود ۴۴ درصد ترافيك دريايي كل كشور در بندر بمبئي تخليه و بارگيري مي‌گردد. در بندر بمبئي چهار اسكله تخليه و بارگيري نفت خام وجود دارد.
مهاراشترا بالاترين رقم توليد برق را در هندوستان دارا بوده كه ۸۲ درصد آن از طريق انرژي گرمائي توليد مي‌شود گفتني است ۴۷۵۰ مگاوات برق هسته‌اي در كل هند توليد مي‌گردد، كل ميزان توليد برق در هند در سال ۲۰۰۴ ميزان twh۶۵۰ بوده‌است
فرودگاه بين‌المللي بمبئي سالانه بيش از ۲۰ ميليون مسافر داخلي و خارجي را پذيراست.

– شهر بمبئي از مهم‌ترين مراكز تجارت الماس به شمار مي‌رود. تا جايي كه ۸۰ درصد الماسهايي كه در ايالت گجرات تراش داده مي‌شوند به بمبئي مي‌رسد. بيش از ۷۵۰۰۰ نفر در اين شهر از فعاليتهاي مربوط به الماس امرار معاشق مي‌كنند.

صنعت فيلم هند تا حدود زيادي در بمبئي متمركز است و سهم عمده‌اي از توليد سالانه ۹۰۰ تا هزار فيلم در اين شهر و در مركز سينمايي آن موسوم به باليوود انجام مي‌شود.[۱۲] باليوود افزون بر مسائل اقتصادي نقش عمده‌اي در مسائل فرهنگي اين شهر و كشور هند و حتي كشورهاي همجوار به‌عهده دارد.

هفت شركت عمده هندي كه از شهرت آسيايي و بين‌المللي برخوردارند:

۱) شركت تاتا يكي از بزرگترين و ثروتمندترين شركت‌هاي هندي محسوب مي‌شود و در زمينه‌هاي مختلف فعاليت دارد. اين شركت در صنايع زير فعال مي‌باشد:

اتومبيل‌سازي، فولاد و آهن، لوكومتيو سازي، هتل‌هاي زنجيره‌اي، برق و فناوري اطلاعات، صادرات اتومبيل اين شركت عمدتاً به بازارهاي اروپا، آمريكا و كشورهاي آفريقايي مي‌باشد. در ضمن شركت تاتا در صنايع خودروسازي با ايران همكاري داشته و اخيراً در حال احداث يك كارخانه توليد فولاد در بندر عباس است. ضمناً شركت خدمات مشاوره‌اي تاتا اولين شركت هندي به شمار مي‌رود كه در زمينه فناوري اطلاعات فعاليت مي‌نمايد.

۲) شركت ريلاينس از صاحبان عمده صنايع نفتي از جمله پالايشگاهي به ظرفيت ۶۶۰ هزار بشكه در روز مي‌باشد. ضمناً ريلاينس دومين شركت بزرگ در امور مخابرات و صنايع پتروشيمي به شمار مي‌آيد. اين شركت همچنين ۲۰ درصد از بازار رو به رشد تلفن همراه را در هند به خود اختصاص داده‌است.
۳) شركت صنايع آسار: آسار با ۴/۴ ميليارد دلار سرمايه، يكي از چند شركت بزرگ مالي و توليدي هندي با دامه فعاليت گسترده‌است. رشته‌هاي اصلي كار آسار در زمينه‌هاي فولاد، مخابرات، كشتيراني، نفت و گاز، برق و انرژي و مهندسي ساخت است. اخيراً اين شركت در حال مذاكره جهت احداث يك سكارخانه توليد فولاد با ظرفيت ۵/۲ ميليون تن در سال با همكاري بخش صنايع ايران مي‌باشد.
۴) شركت ماهيندرا يكي از بزرگترين توليدكنندگان اتومبيل، كاميون و تراكتور در بمبئي است. اخيراً، اين شركت به بازار توليد ميني‌بوس و وانت‌بارهاي سه چرخه نيز وارد شده‌است. صادرات اين شركت به بازارهاي اروپا، آفريقا، خاورميانه و حتي آمريكا قابل توجه مي‌باشد. شركت‌هاي فرعي وابسته به ماهيندرا در زمينه‌هاي فناوري اطلاعات، توسعه و عمران نيز فعال است. اين شركت با جمهوري اسلامي ايران نيز رابطه بازرگاني دارد.
۵) شركت هندوجا كه با نام شركت برادران هندوجا شهرت دارد از نظر دارايي اين شركت جزو ثروتمندترين شركتهاي آسيايي به شمار مي‌آيد. شركت مذكور روابط بازرگاني متعددي با جمهوري اسلامي ايران دارد.
۶)شركت لارسن و توبرو يكي از بزرگترين شركت‌هاي مهندسي هند محسوب مي‌شود. اين شركت در صنايع مختلف از جمله نفت و گاز، سيمان، خدمات مهندسي، مقاطعه‌كاري و غيره فعاليت دارد. مانند ديگر شركتهاي بزرگ هندي اين شركت نيز در بخش فناوري اطلاعات فعال مي‌باشد.
۷)شركت گودريج در سال ۱۸۹۷ توسط يك پارسي به نام اردشير گودريج تأسيس گرديد. شركت فوق از ابتدا فعاليتهاي خود را با توليد انواع قفل و صندوق نسوز آغاز نمود. اكنون اين شركت در زمينه‌هاي لوازم خانگي، اداري، الكترونيك، ماشين آلات، روغن، صابون، لوازم آرايشي و بهداشتي، محصولات كشاورزي و ساخت و ساز فعاليت مي‌نمايد. گودريج بطور ميانگين صادراتي بيش از ۵/۲ ميليارد دلار محصولات و خدمات فني در سال دارد.[۱۲]

آب و هوا

در مجموع هواي بمبئي گرم و شرجي است و مانند بسياري از نقاط جنوبي و مركزي هند داراي ۳ فصل مي‌باشد:

تابستان، كه از فروردين شروع شده و تا اوايل خرداد ماه ادامه دارد در اين فصل هوا بسيار گرم و درجه رطوبت بالا است.
فصل باران‌هاي موسمي يا مانسون كه از اوايل خرداد شروع و تا اوايل مهرماه اامه دارد و توأم با بارندگي‌هاي بسيار شديد و سيل آسا است.
زمستان كه از اواخر شهريور شروع و تا اوايل اسفند ادامه پيدا مي‌كند. با توجه به هواي ملايم، (بين ۱۵ الي ۲۵ درجه) اين فصل از توريستي‌ترين فصول بمبئي به شمار مي‌رود.[۱۲]

اماكن تاريخي و ديدني
پايانه چاتراپاتي شيواجي در شهر بمبئي.
نماي هتل تاج محل در شب
دادگاه عالي بمبئي، نمونه‌اي از معماري دوران استعمار بريتانيا
حجاري‌هاي شگفت‌انگيز در جزيره غار فيل‌ها
مجسمه فلورا فانتين يا الهه گياهان در ميدان هوتاتما در بمبئي اين مجسمه در سال ۱۸۶۴ ساخته شده
بازار بورس بمبئي قديمي‌ترين بازار بورس در آسيا
استاديوم باربورنه از قديمي‌ترين استاديوم‌هاي كريكت در بمبئي
فرودگاه بين‌المللي چاتراپاتي شيواجي
باليوود در بمبئي قرار دارد

طي يك سده حكومت بريتانيا بر اين شهر ساختمانهاي زيبا و مجلل و بناهاي تاريخي متعددي از ايشان در اين شهر بزرگ برجاي مانده‌است.

دروازه هند (Gate of India):

نوشتار اصلي: دروازه هند

اين بنا، كه بازمانده دوران استعمار انگليس است، در سال ۱۹۲۴ به عنوان يادبود سفر جورج چهارم پادشاه انگلستان و همسرش ملكه ماري ايجاد شد. شاه و ملكه، در سال ۱۹۱۱ به بمبئي سفر كرده بودند. در سال ۱۹۴۸ استعمارگران انگليسي خاك هند را از همين دروازه ترك كردند. با توجه به اين سابقه تاريخي، دروازه هند يكي از محبوب‌ترين محل‌ها براي گردهمائي گردشگران خارجي است. دروازه هند، در عين حال در كنار هتل تاج محل واقع شده كه محل اقامت خارجي‌هاي ثروتمندتر است.

موزه پرنس ويلز:

موزه‌اي پرعظمت با آثاري درخورتوجه از دوران‌هاي مختلف تاريخ و هنر هند همراه با نمونه‌هايي از حيات وحش و آبزيان هندوستان است. اين موزه بين سالهاي ۱۹۰۴ و ۱۹۱۴ بنا گرديد كه در اثناي جنگ جهاني اول به‌عنوان بيمارستان مورد استفاده قرار گرفت. معماري بنا به سبك گوتيك و از سنگ بازالت ساخته شده‌است. اين بنا در ميان باغ زيبائي تأسيس گرديده‌است كه پس از مسافرت پرنس ولز در ۱۹۰۵ به هند بدين نام خوانده شده‌است.[۱۲]

پايانه چاتراپاتي شيواجي يا ايستگاه ملكه ويكتوريا:

كه بزرگ‌ترين ايستگاه قطار در بمبئي و يكي از بناهاي ديدني دوران استعمار بريتانيا است.[۱۵] اين بناي زيبا به‌عنوان نمونه‌كاملي از سبك گوتيك در معماري شناخته مي‌شود[۱۶] و اكنون با تأسيسات جانبي‌اش و با نام «ترمينال چاتراپتي شيواجي» (يا CST) مورد استفاده عموم است و ايستگاه اوليه و اصلي قطارهاي بيرون شهري و درون شهري بمبئي به‌شمار مي‌رود. در سال ۲۰۰۴ ميلادي، اين بنا در فهرست ميراث جهاني يونسكو به ثبت جهاني رسيد.[۱۷]

دادگاه عالي بمبئي:

اين بنا نمونه‌اي عالي از معماري دوران استعمار بريتانيا در هند محسوب مي‌شود.[۱۵]

موزه ويكتوريا:

در سال ۱۸۶۲ قطعه زميني به مساحت ۱۵ هكتار در كولابا جهت احداث باغ ويكتوريا اختصاص داده شد و در نوامبر ۱۸۷۲ به روي عمومي مردم گشوده شد. از آن زمان تاكنون ۷ هكتار ديگر نيز به اين باغها اضافه شده‌است. باغ داراي معماري منحصر به‌فرد و زيبايي مي‌باشد كه موزه ويكتوريا نيز در آن واقع شده‌است.[۱۲]

هتل تاج محل:

نوشتار اصلي: هتل تاج محل

هتل مجلل و مدرني است كه روبروي دروازه هند در منطقهٔ «كُّلابه» قد علم كرده است. اين هتل يكي از بناهاي زيبا و ديدني بمبئي و هند به شمار مي‌رود و محل اقامت گردشگران ثروتمندتر است. در رشته حملات نوامبر ۲۰۰۸ در بمبئي اين هتل در كانون حملات تروريستي بود و خسارات قابل توجهي ديد كه به سرعت بازسازي شد.

دانشگاه بمبئي:

ساختمان اين دانشگاه قديمي كه در نزديكي دادگاه عالي واقع شده‌است ديدني است و از شاهكارهاي معماري سبك گوتيك در بمبئي است. قسمت كتابخانه و برج ساعت آن نمونه كوچكي از برج بيگ بن لندن است.[۱۲]

مجموعه هنري جهانگير:

اين گالري در ۱۹۵۲ توسط جامعه هنر بمبئي بنا گرديد. امروزه به منظور نمايش آثار هنري براي همگان از آن استفاده مي‌شود و مجموعاً داراي چهار سالن نمايش است.[۱۲]

كتابخانه ديويد ساسون:

كار احداث بناي كتابخانه در ۱۸۷۰ به پايان رسيده‌است. اين بنا نيز در منطقه نزديك دانشگاه بمبئي واقع است.[۱۲]

غار فيل‌ها:

يا غارهاي الفانتا كه آثار باستاني شگفت‌انگيزي در آنجاست. در جزيره‌اي به همين نام به فاصله‌اي حدود ۴۵ دقيقه با قايق يا كشتي تفريحي در جنوب بمبئي واقع شده كه از طرف يونسكو به‌عنوان ميراث فرهنگي اعلام شده‌است.[۱۲] حركت به سمت اين جزيره كه يه جزيرهٔ ميمونها نيز شهرت دارد از دروازه هند و توسط قايق و كشتي‌هاي كوچك صورت مي‌گيرد.

حاجي علي درگاه:

نوشتار اصلي: حاجي علي درگاه

زيارتگاه و مسجدي است براي مسلمين كه در ميان دريا قرار گرفته و با مسير پياده‌روي به ساحل متصل است. اين ساختمان در سال ۱۴۳۱م بنا شده و در ساحل ورلي واقع است. به طور معمول بيش از ۴۰۰۰۰ زائر در روزهاي پنجشنبه و جمعه از اين درگاه بازديد مي‌كنند.[۱۸]

زيارتگاه بهره‌ها:

مقبره دكتر سيد ابومحمد طاهر سيف الدين پنجاه و يكمين دايي مطلق فرق بُهره‌ها در منطقه بندي بازار شهر بمبئي قرار دارد. دوره داعي وي ۵۳ سال بوده‌است. بناي اين مقبره در سال ۱۹۷۵ توسط يك معمار مصري تكميل شده و تمام ديواره‌ها از سنگ سفيد ساخته شده‌است. داخل اين مقبره ۱۱۴ نوع «بسم الله الرحمن الرحيم» در سنگ‌هاي قيمتي مانند الماس، لول، مرجان و غيره نوشته شده‌است. شعرهاي نوشته شده توسط دكتر طاهر سيف الدين كه چند تا از آن بدون نقطه و بدون الف نوشته شده در ديوارهاي مقبره كنده كاري شده‌است.[۱۲]

مارين درايو:

يا گذرگاه دريايي كه گذرگاهي ساحلي در كنار درياي عرب است. در دوره حكومت بريتانيايي‌ها نام اين جاده، گردنبند ملكه بود. در ساعات شب وقتي چراغها روشن مي‌شود، اين جاده شكل يك سينه‌ريز مزين با جواهر را دارد.[۱۹]

خسروباغ:

يكي از محله‌هاي ويژه پارسيان هند است. به غير اعضاي جامعه پارسيان هند اجازه ورود به اين مكان همچون ساير اماكن پارسيان داده نمي‌شود.[۱۹]

مغول مسجد:

مسجد ايرانيان كه به مغول مسجد مشهور است به‌وسيله شخصي بنام مرحوم حاج محمد شيرازي بيش از ۱۵۰ سال قبل بنا شده‌است. وي كه از تجار ايراني مقيم بمبئي بوده‌است، اين مسجد را در محل امام باره رود نزديك محله مسلمان نشين بندي بازار بنا نموده‌است. اين مسجد يكي از مهمترين مراكز تشيع در بمبئي و حتي در هند محسوب مي‌گردد. طبق وقف‌نامه موجود، متوليان اين مسجد را اعضاي خانواده نمازي شيرازي تشكيل مي‌دهند و در گذشته پيوسته پيشنماز اين مسجد نيز فردي ايراني بوده‌است. اما در حال حاضر اشخاصي از شهرها و ايالت‌هاي مختلف هند اين وظيفه را بعهده دارند. اين مسجد داراي موقوفات و ساختمانهاي متعددي است كه پشتيباني مالي اين مكان به‌شمار مي‌روند.[۱۲]

چپاتي:

تفريحگاهي است در كنار دريا كه شبها مردم در اين مكان جمع مي‌شوند. خانواده‌ها با بچه‌هايشان براي استراحت به آنجا مي‌روند. در رو بروي «چپاتي» و در وسط آب دريا نزديك به ساحل، يك «بُت» (صنم) بزرگي ساخته‌اند به عرض ۲ متر و ارتفاع چهار متر. نام اين بت به زبان هندي «سَمَندَر كِي بَگوان» است. يعني (خداي دريا). هندوها بر اين اعتقادند كه اگر كسي دچار غرق در آب شد اين صنم يا «بُت» او را نجات خواهد داد. فقط همينكه شخص احساس غرق شدن نمود، سه بار اين بت را بزبان هندي صدا كند: (بچاو، بچاو، بچاو)، بچاو در زبان هندي به معناي «مرا نجات بده» است. البته قبل از ورود به آب دريا شخصي كه موكل اين صنم «سَمَندَر كِي بَگوان» است راهنمايي‌هايي به مردم مخصوصاً كودكان مي‌نمايد[۱۵]

پارك كملا نهرو:

پارك زيبايي است بر فراز تپه مالابار كه مساحتي افزون بر ۴۰۰۰ متر مربع دارد و به افتخار همسر جواهر لعل نهرو، نخستين نخست وزير هند پس از استقلال، نام گذاري شده است.

بازار كَرافت ماركت:

يكي از قديمي‌ترين بازارهاي بمبئي است.[۱۵] اين بازار در كنار ديگر بازارهاي سنتي و انبوه فروشگاه‌هاي بزرگ و چند مليتي امروزي، هنوز رونق خود را حفظ كرده‌است.

بازارهاي بمبئي:

افزون بر بازار تاريخي كرافت ماركت در شهر بمبئي بازارهاي متعددي وجود دارد كه اغلب به فروش منسوجات، پوشاك، صنايع دستي، مصنوعات و زيورآلات طلا و نقره و غيره در اين شهر بزرگ، پرجمعيت و پر رونق اشتغال دارند. مانند بهيندي بازار، بازار كُلابه و بازار بنديرا. شهر بمبئي به عطر «دهن العود»، «عود»، «صندل»، «مسك» و «عنبر» مشهور است.[۱۵] همچنين انبوه بازارهاي مدرن و فروشگاه‌هاي برندهاي مشهور جهاني در اين شهر به فراواني يافت مي‌شوند.

افزون براين هم‌اكنون بسياري از مراكز جديد و ساختمان‌هاي نوين جزو ديدني‌هاي اين شهر بزرگ به‌شمار مي‌روند.
آموزشي

شهر بمبئي از مراكز مهم فرهنگي و آموزشي هندوستان محسوب مي‌شود. مراكز آموزش عالي زيادي در اين شهر به تربيت دانشجو در رشته‌هاي گوناگون و مقاطع مختلف مشغول هستند. دانشگاه بمبئي يكي از دانشگاه‌هاي بزرگ و بسيار قديمي است كه به لحاظ تنوع رشته‌هاي تحصيلي يكي از بزرگترين دانشگاه‌هاي دنيا محسوب مي‌شود. علاوه بر آن موسسه هندي فناوري بمبئي يا IIT Bombay كه معتبرترين دانشگاه‌هاي فني هند و يكي از معتبرترين دانشگاه‌هاي هند و دنيا به‌شمار مي‌رود. همچنين انستيتوي فناوري ورماتا جيجاباي به همراه صدها دانشگاه، كالج و مؤسسه معتبر آموزشي ديگر در اين شهر فعال هستند.[۱۱]
اديان

از نظر اديان مختلف، حدود ۸۱ درصد جمعيت در ايالت مهاراشترا هندو، ۱۶ درصد مسلمان، مسيحيت ۱ درصد، جينيسم ۱ درصد، و اديان ديگر مانند زرتشتي و يهودي مجموعاً ۱ درصد تركيب جمعيتي را تشكيل مي‌دهند. مسلمانان اين ايالت را فرق سني، شيعه ۱۲ امامي، شيعه ۶ امامي يا بوهره، آقاخان يا اسماعيلي و وهابي تشكيل مي‌دهند. تعداد مسلمانان شهر بمبئي ۴ ميليون نفر برآورد شده‌است. از اين تعداد حدود پانصد هزار نفر شيعه ۱۲ امامي و ۲۰۰ هزار نفر شيعه ۶ امامي هستند.[۱۲]

افزون بر اكثريت قاطع هندوها حضور مسلمانان و اقليت زرتشتي (كه با جمعيتي بيشتر از ۹۰هزار تن از كوچكترين جماعتهاي مذهبي هندوستان به شمار مي‌روند و با نام پارسيان شناخته مي‌شوند.[۱۹]) در اين شهر مشهود است.
مطبوعات

چگونگي و حجم مطبوعات در هند قابل توجه‌است. در اين كشور با وجود ۱۸ زبان رسمي نشريات به زبانهاي مختلف انتشار مي‌يابند كه بطور مثال در ايالت مهاراشترا به دليل گسترش زبان مرآتي روزنامه لوك ستا جايگاه خاصي دارد.

ايالت مهاراشترا داراي روزنامه‌هايي به زبانهاي مختلف از جمله هندي، مراتي، گجراتي، انگليسي و اردو مي‌باشد. قيمت روزنامه‌ها غالباً از ۳ روپيه (حدود ۷۰ تومان) تجاوز نمي‌كند.

تعداد مجله‌هاي هفتگي اين ايالت ۲۰ عنوان، ۱۵ روزه هشت عنوان، دوماهه سه عنوان، سه‌ماهه سه عنوان و سالانه دو عنوان مي‌باشد. از بين ۶۴ روزنامه ۱۲ نشريه آن مهم مي‌باشد كه از جمله آنها سه روزنامه اردو زبان انقلاب، هندوستان و اردو تايمز است كه قشر مخاطب آن مسلمانان هستند.

تايمزآو و اينديا (با تيراژ بيش از ۸ ميليون نسخه در روز)، ايندين اكسپرس، ايشين ايج، اكونوميك تايمز، آفترنون، ميددي، فري پرس جورنال، روزنامه DNA و مومباي ميرور روزنامه‌هاي انگليسي زبان هستند. روزنامه جام جمشيد كه هفتگي چاپ مي‌شود بزبان گجراتي و انگليسي است.

از نشريات متعلق به پارسيان مي‌توان از ماهنامه پارسيانا، BPP REVIEW و روزنامه جام جمشيد نام برد. جام جمشيد مخصوص زرتشتيان هند است كه اكثر قريب به اتفاق مطالب آن موضوعات مربوط به زرتشتيان و آيين زرتشت است. تيراژ آن در هفته بيش از ۲۰ هزار نسخه‌است كه بصورت پستي ارسال مي‌شود.

در حال حاضر چند كانال تلويزيوني بخش خصوصي متعلق به شيعيان بصورت منطقه‌اي برنامه‌هاي خود را پخش مي‌كنند كه از جمله مي‌توان به كانال WIN اشاره نمود.[۱۲]
مترو

متروي بمبئي در سال ۲۰۱۴ تأسيس شده و هم‌اكنون داراي ۱ خط و ۱۲ ايستگاه مي‌باشد.
ايرانيان در بمبئي

ايرانيان مقيم بمبئي به دو دستهٔ ايرانيان مهاجر يا مقيم و دانشجويان مشغول به تحصيل در اين منطقه تقسيم مي‌شوند:
ايرانيان مهاجر

اغلب ايرانيان مهاجر كه اكنون مقيم كشور هندوستان هستند از اهالي پيشين شهرستانهاي يزد، تفت و روستاهاي مجاور و برخي از شهرهاي استان فارس يا جنوب ايران هستند. محل سكونت اكثر ايرانيان مهاجر شهرهاي بمبئي و پونا مي‌باشد اين عده در ۹۰ سال گذشته به مرور اقدام به مهاحرت به هندوستان نموده‌اند.

براساس شواهد تاريخي، موثرترين عامل مهاجرت ايرانيان به هند وقوع دو دوره خشكسالي در اوايل قرن اخير در مناطق مركزي ايران بوده‌است. در ابتداي مهاجرت، اكثر ايرانيان در مشاغلي همچون چاي فروشي كه يكي از توليدات عمده هند مي‌باشد و نيز در مشاغل ديگري چون اغذيه فروشي و قهوه‌خانه‌داري فعال بوده‌اند. اين مشاغل بطور سنتي از پدران به فرزندان به ارث رسيده‌است. لازم است ذكر شود در حال حاضر درصد تعدادي از ايرانيان مقيم داراي تحصيلات عالي در مقاطع دكتري، فوق ليسانس و ليسانس مي‌باشند.

ايرانيان مقيم بمبئي از مشكلاتي كه گريبانگير مهاجرين ايراني در ديگر كشورهاي جهان است نيز مصون نيستند. به‌عنوان نمونه مي‌توان از فاصله‌اي كه بين نسل دوم و سوم ايرانيان مهاجر با زبان و فرهنگ ايراني ايجاد شده‌است نام برد.

اگرچه ۹۰ سال از مهاجرت ايرانيان به هند مي‌گذرد، اما آنها عمدتاً علاقه‌مند به حفظ هويت ايراني خود هستند و در اين راستا خود را قويا به اخلاق و فرهنگ ايراني پايبند مي‌دانند. البته داشتن شناسنامه ايراني و گذرنامه هندي تقاضاي رواديد آنها را براي سفر به ايران با مشكل مواجه كرده‌است.

دو تشكل ايرانيان در شهرهاي بمبئي و پونا از گذشته فعاليت داشته‌اند. انجمن شيعيان اثني‌عشري يزديان مقيم (فتوت) در شهر بمبئي (تأسيس در سال ۱۹۲۸) و نيز انجمن شيعيان اثني‌عشري يزديان مقيم پونا (حميت) با در دست داشتن موقوفات به جا مانده محل مناسبي جهت فعاليت‌هاي مذهبي و اجتماعي ايرانيان مهاجر بوده‌اند.

بخش ديگري از مهاجران ايراني كه در طي دهه‌هاي اخير به هند و به‌ويژه منطقه غرب هند مهاجرت كرده‌اند زرتشتيان مي‌باشند. اين گروه نيز تشكلي به نام انجمن زرتشتيان ايراني براي خود سامان داده‌اند و داراي روابط نزديكي با پارسيان هند مي‌باشند.[۱۲]
دانشجويان ايراني

تعداد كل دانشجوياني كه در حال حاضر در بمبئي و پونا تحصيل مي‌كنند بيش از ۳۵۰۰ نفر تخمين زده مي‌شود (براي ۲۵۰۰ نفر در كنسولگري ايران در بمبئي پرونده دانشجويي وجود دارد) كه اغلب آنان در پونا مشغول به تحصيل هستند. شهر پونا در ۱۵۰ كيلومتري شهر مومباي از مراكز مهم علمي كشور هند محسوب مي‌شود. به دليل آب و هواي معتدل و مطلوب و همچنين سابقه حضور ايرانيان در پونا اكثر دانشجويان ايراني جذب دانشگاه‌هاي اين شهر مي‌شوند كه در سالهاي اخير سير صعودي قابل توجهي را شاهد هستيم.[۱۲]
سازمان‌هاي جمهوري اسلامي ايران مستقر در بمبئي

افزون بر سركنسولگري جمهوري اسلامي ايران در بمبئي كه قديمي‌ترين سركنسولگري ايران در خارج از كشور است، ارگانهاي زير وابسته به دولت ايران در بمبئي فعال هستند:

۱- خانه فرهنگ جمهوري اسلامي ايران

خانه فرهنگ جمهوري اسلامي ايران در بمبئي در سال ۱۳۳۵ شروع به فعاليت نموده‌است. در اين سال بخشي از مدرسه متعلق به پارسيان هند جهت ترويج زبان فارس به دولت وقت ايران تحويل گرديد و بعد از چند سال به خانه فرهنگ تغيير نام داد. پس از انقلاب اسلامي عمده فعاليت اين مركز علاوه بر زبان فارس ترويج شعائر انقلاب اسلامي بوده و با توجه به گستردگي حوزه امور فرهنگي در جنوب هند امور مربوط به اين منطقه از هند توسط دفتر فوق انجام مي‌پذيرد.

۲- دفتر هواپيمايي جمهوري اسلامي ايران

از حدود ۴۰ سال پيش با برقراري پرواز مستقيم بين تهران و بمبئي فعاليت ايران اير در هند شروع شد. در حال حاضر روزهاي جمعه و سه شنبه يك پرواز رفت و برگشت بين تهران و بمبئي وجود دارد.

۳- كشتيراني ايران و هند (كشتيراني جمهوري اسلامي ايران)

اين شركت در سال ۱۳۵۴ و در پي توافق دولتين دو كشور و به منظور توسعه روابط اقتصادي در قالب يك شركت سهامي خاص كه ۵۱ درصد سهام آن متعلق به شركت كشتيراني آريا (نام سابق كشتيراني جمهوري اسلامي ايران) و ۴۹ درصد سهام آن متعلق به شركت كشتيراني دولتي هند بود، تأسيس گرديد.

۴- دفتر بازرگاني پتروشيمي

اين دفتر از سال ۱۳۷۶ همزمان با دفاتر پتروشيمي در لندن، هامبورگ، دبي، سنگاپور، شانگهاي و پكن در بمبئي، افتتاح گرديد. ماهيت دفتر عمدتاً بازاريابي محصولات پتروشيمي و فروش آن است.

۵- مدرسه بمبئي و مجتمع آموزشي شهر پونا

مدرسه بمبئي در محل ساختمان قديمي سركنسولگري جمهوري اسلامي ايران موسوم به چرچگيت مستقر مي‌باشد. علاوه بر آن در مجتمع آموزشي شهر پونا تعداد بيشتري دانش آموز رسمي در مقاطع مختلف و تعدادي بطور مستمع آزاد در مقاطع دبيرستان مشغول هستند كه ۱۱ دبير مسئوليت آموزشي آنها را بعهده دارند.

۶- شركت ملي نفت ايران NIOC

مطالعات اوليه در خصوص تأسيس دفتر و نيز اخذ مجوزهاي مربوطه انجام شده و به زودي دفتر شركت فوق در بمبئي افتتاح خواهد شد


برچسب: ، تور لحظه اخري كيش، تور هند، ديدني هاي بمبئي، رزرو آنلاين تور هند، هتل هاي بمبئي،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۵ مرداد ۱۳۹۶ساعت: ۰۸:۵۶:۴۸ توسط:faezeh موضوع:

جاذبه هاي گردشگري بمبئي

درباره ي هند

جاذبه هاي گردشگري بمبئي

يكي از شهر هاي هند كه به پايتخت تجاري نيز در هند و جهان شهرت دارد داري مناطق گردش گري بساري مي باشد جمعيت اين شهر ۱۴ مليون مي باشد كه پر جمعيت ترين شهر هندوستان كي باشد. با ما همراه باشد تا با جاذبه هاي گردش گري اين شهر پر جمعيت آشنا شويد .

جاذبه هاي گردشگري بمبئي
دروازه هند

دروازه هند كه يادگاري از دوران استعمار انگليس مي باشد در حال حاظر به يكي از مناطق گردش گردي در هند تبديل شده است كه در سال ۱۹۲۴ به عنوان ياد بود سفر پادشاه چهارم انگگليس و همسر پادشاه در هند ساخته شه است .اين مكان يكي از مكان هاي مهم گردش گري در هند محسوب مي شود.واين منطقه مربوط به ترك استعمار گران انگلسي نيز مي باشد در هن نمادي از اين دوران مي باشد ..

۱

موزه پرنس ويلز

موزه پرنس ويلز همان طور كه از نام اين موز معلوم هست آثاري كه در اين موزه يافت مي شود مربوط به ورود پرنس ويلز به هند در سال ۱۹۰۵ مي باشد در اين موزه مي توانيد آثارهايي از دوران هاي مختلف تاريخ هند را مي توانيد مشاهده كنيد از جمله آثار هنري و حياط وحش. اين موزه در بين سال هاي ۱۹۰۴ و ۱۹۱۴ ساخته شده است.

۲

تاج محل

يكي از مناطقي كه همه ما مي دانيم كه درهند قرار دارد و شايد بارها اسم اين محل به گوشمان رسيده است تاج محل مي باشد .اين محل يكي از با شكوه ترين آرامگاه در تاج محل قرار دارد كه مربوط به همسر ايراني تبار پنجمين امپراتور گوركاني است كه در تاج محل قرار داد.

۳

هتل تاج محل

يكي از زيبا ترين هتل ها در هند هتل تاج محل مي باشد كه يكي ار مناطق گردش گري دروازه هند نيز محسوب مي شود اين هتل به دستور جمشيد جي تاتا ساخته شده است كه در حال حاظر گردش گران بسياري را به سوي خود جلب كرده است.
۴

پايانه چاتراپاتي شيواجي

يكي ديگر از مناطق گردش گري در هند ايستگاه قطار بمبئي مي باشد كه حتي شهره جهاني دارد .نام اين ايستگاه ملكه ويكتوريا مي باشد كه همان طور كه از اسم اين ايستگاه معلوم هست مربوط به دوره استعمار انگليس مي باشد. اين ايستگاه در ميراث جهاني يونسكو نيز به ثبت رسيده است. اين ايستگاه در شهر بمبئي به يكي از مناطق پر رونق گردش گي تبديل شده است .
۵

موزه ويكتوريا

يكي ديگر از موزه هاي ديدني كه در هند وجود دارد موزه ويكتوريا مي باشد كه در بين باغ هاي زيبا قرار دادر كه به آن باغ موزه مي گويند و مساحت اين باغ موزه ۲۲ هزار هكتار مي باشد و در آن مجموعه بسيار زيبا از تاريخ هند را مي توانيد مشاهده كنيد .اين باغ از نظر معماري شهرت خاصي دارد.

۶

غار فيلها يا غارهاي الفانتا

در هند جزيره اي وجود دارد كه مي توانيم بگوييم يكي از عجيب ترين جزيره هاي مي باشد با نام هاي مختلف اين جزيره با نام هاي جزيره ميمونها و جزيره فيلها شهرت دارد در اين جزيره غاري وجود داد كه از طرف يونسكو به ثبت مل نيزهم رسيده هست در اين جزيره غاري وجود دارد با نام غار فيلها كه گردش گران بسياري را به سمت خود كشيد است و هندوها با تورهاي ويژه گردش گران را به اين مناطق مي برن اين جزيره به فاصله ۴۵ دقيق در جنوب بمبئي قرار دارد.
۷

مجموعه هنري جهانگير

مجموعه هنري جهانگير كه در سال ۱۹۵۲ ميلادي در بمبئي تشكيل شده است اين بنا داري چهار سالن بزرگ مي باشد كه در آن مي توانيد آثار هنري هند را مشاهده كنيد.

۸

كتابخانه ديويد ساسون

كتابخانه ديويد ساسون كه در سال ۱۸۷۰ تشكيل شده است. اين كتاب خانه با دارا بودن صد هزار كتاب يكي از بزرگترين كتابخانه در هند مي باشد . اين كتاب خانه در شهر بمبئي هند قراردارد.

۹

كملانهور

يكي از پارك هاي زيبا در هند پارك كملانهور مي باشد كه با مساحتي بالاي ۴۰۰۰ متر مربع يكي از بزرگترين پارك هند مي باشد كه به افتخار همسر جواهر لعل نهرو نخستين نخست وزير هند پس از استقلال هند به نام كملانهور پارك شهرت يافت. مناظر بكر و چشم اندازهاي زيباي اين مكان از جمله چيزهايي است كه هر توريستي را به اين پارك مي كشاند.


برچسب: ، تور بمبئي، تور لحظه آخري كيش، جاذبه هاي گردشگري هند، ديدني هاي بمبئي، رزرو تور آخري هند،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۵ مرداد ۱۳۹۶ساعت: ۰۸:۵۳:۴۵ توسط:faezeh موضوع:

آداب و رسوم ازدواج در هند

جشن ازدواج

آداب و رسوم ازدواج در هند

جغرافيايي: كشوري در آسياي جنوبي و هم‌مرز با خليج بنگال و بين كشورهاي برمه وپاكستان.
آب و هوا: هند كشوري با آب و هواي شبه قاره‌اي است و در عين حال به خا طر وسعت زياد اين كشور داراي چهار فصل مي‌باشد.
آداب و رسوم: هند كشوري است با هزاران سنت وآداب و رسوم منحصر بفرد از جمله انواع مراسم سنتي و جشن‌ها و آيين‌ها و اعياد و تعطيلات كه داراي تقويم خاص هستند. براساس سال قمري مهمترين اعياد در هند جشن ديوالي است. از ديگر مراسم هنديان جشن روشنايي است كه قريب به ۸ ميليون هندي لامپ‌هاي كوچك و بزرگي را در اين شب روشن مي‌نمايند. از ديگر مراسم هنديان آيين دويسرا در اولين روز ماه هندي (آشوين) كه در آن مردم انواع رنگ‌ها را بر سر و صورت خود و ديگران مي‌پاشند كه در اصل با اينكار فصل تابستان را آغاز مي‌نمايند.
جاذبه‌هاي توريستي و مناطق ديدني: از جاذبه‌هاي توريستي هند مي‌توان از قلعه‌هاي سرخ‌رنگ دهلي و آگرا يادگار امپراطوران مغول و كاخ‌هاي مايسور و جيپور و معابد مطبق كلكته وكاخ‌هاي مهاراجه و بناي تاريخي و بي نظير مرمرين تاج محل وجزيره زيباي گوآ نام برد.

ازدواج در آيين هندو
ازدواج دو خانواده و نه فقط دو فرد. در”سيخ فيت”(sikh faith) در شرق هند برخي ازدواج‌ها از قبل تعيين‌شده و برخي بر اساس عشق و علاقه است. وقتي دو نفر خواهان ازدواج با هم هستند اين بدين‌معنا است كه دو خانواده با هم ازدواج مي‌كنند ونه فقط آن دو فرد. عروس نيز طبق سنت قرمز مي‌پوشد (سفيد در فرهنگ هند بيانگر مرگ است) و داماد كت كرم‌رنگي را كه “اتچكين”ناميده مي‌شود همراه با عمامه قرمزرنگي مي‌پوشد.
پدر دختر، عروس و داماد را از طريق قراردادن يك گوشه از لباس عروس در دستان داماد به يك ديگر منتقل مي‌كند.
داماد چهار مرتبه با كمك برادران عروس و سه عمو‌ها عروس را به دور كتاب مقدس مي‌چرخاند. بعد از اتمام چهارمرتبه چرخش آن دو زن و شوهر محسوب مي‌شوند. كشيش را يا دعاي خيرشان را نثار آن دو مي‌كند و بعد به زوج نصيحت مي‌كنند كه چگونه زندگي كنند و چگونه در زندگي جديد مشتركشان عشق بورزند. اين زوج دو بدن با يك روح هستند.
در هند سنت‌هاي ازدواج متفاوتي وجود دارد و در نواحي مختلف هند سنت‌هاي متفاوتي وجود دارد و با اين حال در تمام نواحي ازدواج عمل بزرگي در زندگي هر فرد در هر مكان و با هر سنتي مي‌باشد.
ازدواج در هند تنها ايجاد ارتباط بين دختر و پسر نيست بلكه ايجاد ارتباط دو خانواده با يكديگر مي‌باشد و معمولاً خانواده‌ها كه با هم وصلت مي‌كنند در يك قشر قرار دارند و يكي از شرايط ازدواج جهاز است كه خانواده‌ها براي آن بر سر گفتگو مي‌نشينند و از ديگر شرايط ازدواج مشاوره با اخترشناسي است كه از طريق آن متوجه شوند اين دختر و پسر در زندگي زناشويي خود توافق دارند و در صورت مثبت بودن روز ازدواج هم به همين منوال تعيين مي‌شود.
در ازدواج‌هاي مذهبي هند دعاي خير پدر و مادر و رضايت آنها بسيار مهم است و خانواده دختر است كه وعده غذايي شب عروسي را تدارك مي‌بينند و مهمان‌ها را دعوت مي‌كنند.
گرچه در مورد اعتقاد به سنت ازدواج و رسومات آن، نظرات گوناگوني در هند وجود دارد، اما نهاد ازدواج در ميان تمامي هندوها و ساير اديان از درجه اهميت واحدي برخوردار است و در همين ارتباط ازدواج در اكثر متون مذهبي هند به مثابه يك فريضه مذهبي آمده است.
متون مذهبي «وداها»، «حماسه‏ها»، «يورانا» و همچنين متون مذهبي «بودائيسم» و«جِينيسم» ازدواج را يك فريضه مذهبي قلمداد مي‏كنند. ازدواج كه در لغت هندو «ويواه» خوانده مي‏شود، به عنوان يك وظيفه اساسي براي هر «هندو» محسوب مي‏گردد. بر اساس اعتقادات مذهب هندوئيسم، هر انسان بايستي پنج قرباني بزرگ انجام بدهد. انجام اين پنج قرباني تنها زماني ممكن است كه فرد ازدواج كرده باشد. بنابراين زن يا مرد تا زماني كه ازدواج نكرده باشد نمي‏تواند اين پنج فرض بزرگ را انجام دهد. زندگي مشتركي كه زن و مرد تشكيل مي‏دهند در هندوئيسم، «گرهياستا» خوانده مي‏شود و پنج قرباني مذكور تقديم به خالق هستي «براهما» خدايان هندو، اجداد، عناصر و همنوعان مي‏گردد.
بنابراين دختر و پسر هر دو، جايگاه خاصي در مذهب هندوئيسم دارند. هندوها براي تولد فرزند پسر، اهميت ويژه‏اي قائل‏اند، زيرا معتقدند كه تولد فرزند پسر منجر به رستگاري يا آزادي مي‏شود. بر اساس اعتقادات هندوئيسم، زنان خلق شده‏اند كه وظيفه مادري را به عهده بگيرند و مردان آفريده شده‏اند كه بتوانند پدر شوند. ازدواج در هندوئيسم از لحاظ نظري يكي از مراسم مذهبي چندگانه مبني بر «اهداي بدن» يا «قرباني بدن» است كه زن و مرد هندو بايستي در يك مقطع از زندگي‏شان آن را انجام دهند.
بر اساس اعتقادات مذهب هندوئيسم، بايد دختر را به محض رسيدن به سن مناسب براي ازدواج به خانه بخت فرستاد و اگر پدر و يا قيم دختري كه به سن ازدواج رسيده، تا سه سال پس از اين مقطع او را به خانه بخت نفرستد، گناه بزرگي مرتكب شده است و در همين حال اگر والدين، دختر را در اين مدت به خانه بخت نفرستند، دختر آزاد است كه زوج خود را به دلخواه خود انتخاب كرده و با او ازدواج كند.
گرچه سن ازدواج در مناطق شهري هند رو به افزايش است، اما ازدواج كودكان و ازدواج در سنين پايين‏تر هنوز هم در روستاهاي هند مرسوم است. سنين ازدواج در هند از نوزاد ۶ ماهه شروع مي‏شود و تا سنين بالا ادامه مي‏يابد. هم‏اكنون در بسياري از مناطق روستايي هند، نوزادان كوچك دختر و پسر را با برگزاري مراسم مذهبي همانند ساير مراسم ازدواج به عقد يكديگر در مي‏آورند و سپس نوزاد دختر به خانه شوهرش يعني منزل پدر پسر خواهد رفت و در حقيقت مابقي عمر را تا رسيدن به بلوغ جسمي و عقلي در آنجا خواهد گذراند. هدف اين نوع ازدواج كه بيشتر در ايالتهاي راجستان و مناطق جنوبي هند رواج دارد، وابسته كردن دختر و پسر به زندگي مشترك از ابتداي دوران كودكي است.

سن ازدواج در ميان گروهها و مذاهب مختلف در هند متفاوت است و اين كشور پايين‏ترين معدل سني ازدواج را چه در ميان دختران و چه در ميان پسران در جهان دارا است.
در ميان طبقات مختلف مذهبي در هند، به ترتيب دختران «طبقه نجس» يا هاريجان، براهمان (طبقات روحاني هندو) كساتريا (طبقات رزمي)، مر و ويشا (طبقات كشاورز) پايين‏ترين سن ازدواج را دارند.
قانون اساسي هند در بخش ازدواج هندوها كه در سال ۱۳۳۴ به تصويب رسيد، حداقل سن ازدواج براي زنان را ۱۵ سال و براي مردان ۱۸ سال تعيين كرده است، اما عملاً اين قانون در همه جا به اجرا در نمي‏آيد.
بهترين و پسنديده‏ترين نوع ازدواج، هديه‌كردن عروس به داماد است. هندوئيسم براي ازدواج بين زوجين شرايطي قايل است. از جمله يك مرد هنگامي مي‏تواند ازدواج نمايد كه شرايط دوران تعليم و مطالعه متون مذهبي هندو را پشت سر گذاشته باشد. مطالعه متون مذهبي بايستي طبق دستور انجام گيرد و در دوران مطالعه نيز، متعلم بايستي مسايلي را كه هندوئيسم تعيين كرده است رعايت نمايد. متون مذهبي «ودا» متشكل از سه نسخه است و متعلم بايستي حداقل يكي از آنان را مطالعه كند تا بتواند ازدواج كند. متون مذهبي هندو تاكيد دارند كه مرد و زن بايستي در دوران قبل از ازدواج از عزت نفس و اتكاء به نفس برخوردار باشند. اين متون همچنين تأكيد مي‏نمايند كه مرد و زن نبايستي قبل از ازدواج رابطه جنسي داشته باشند. تا قبل از تصويب «قانون ازدواج هندوها» در سال ۱۳۳۴، از لحاظ اعتقادي، هر هندو مي‏توانست تعداد زيادي زوجه اختيار نمايد. تا اين زمان در طبقه تاجر، طبقه رزمنده و يا افراد ثروتمند و قدرتمند چند زوجه‏اي نيز ديده مي‏شد. اما در ميان طبقات روحاني و رهبران عمدتاً يك‏زوجه‏اي مرسوم بود.

خواستگاري
قرار گرفتن مرد به عنوان محور و همچنين وجود فشار ناشي از تهيه جهيزيه كه ريشه در فقر اقتصادي مردم هند دارد، عملاً موجب شده تا عموماً خانواده‏ها خواستار داشتن پسر باشند. بطوريكه بعضاً تولد اولاد دختر را به عنوان نَحس ياد كرده و مي‏كنند. اين موضوع كه بطور مستقيم بر نهاد خانواده نيز اثر گذاشته، موجب شده تا در جامعه هند اصولاً براي مرد ارج بيشتري (در آيين‌هاي مختلف) قايل شوند و به همين خاطر نيز به هنگام ازدواج اصولاً خانواده دختر در تلاش براي پيدا كردن داماد مناسب باشد. در همين راستا لازمه يافتن داماد مناسب و خوب، ارايه شرايط مناسب و خوب بوده و نهايتاً انتخاب داماد با وضعيت طبقه، امكانات مالي و شرايط اجتماعي خانواده دختر رابطه پيدا كرده است. به هر تقدير پيشنهاد ازدواج در هندوها اصولاً از جانب خانواده دختر مطرح مي‏شود و پدر و مادر دختر، پس از انتخاب داماد به منزل او رفته و پيشنهاد را مطرح مي‏كنند. در اين هنگام دختر و پسر هيچ نقشي در رد يا قبول ازدواج نداشته و حتي بعضاَ همديگر را تا قبل از مراسم ازدواج نيز نمي‏بينند.
بعد از حضور خانواده دختر در منزل پسر، پدر و مادر داماد به منزل عروس مي‏روند و در اين رابطه مراسم مختلفي وجود دارد. در جنوب هند خانواده داماد پس از قبول عروس همراه با يك دست لباس به منزل دختر رفته و نظر نهايي خود را اعلام مي‏كنند. در شرق هند يعني ايالت پنجاب، خانواده داماد با يك قطعه جواهر (گردنبند يا انگشتر) همراه با لباس و با يك نوع ظرف نقره به منزل عروس مي‏روند كه به اين رسم «سگاتي» نيز گفته مي‏شود.
در هر حال حضور خانواده پسر در محل خانواده دختر در حقيقت قبول دختر به عنوان عروس است. در اين نشست پيرامون جهيزيه «دوري» و برنامه عروسي گفتگو مي‏شود. در شهر «ساورات» ايالت بيهار در شرق هند، پسرها به قيمت خوبي در يك نمايشگاه به فروش مي‏رسند و خريداران آنها والدين دختران دم بخت هستند. در اين شهر از ۶۰۰ سال پيش تاكنون پسرها همراه با بزرگان خانواده خود در يك باغ انبه جمع مي‏شوند و خانواده دختران دم بخت، داماد خود را انتخاب مي‏كنند. اين كار به خانواده دختر حق انتخاب را مي‏دهد ولي موضوع پس از توافق طرفين در مورد مبلغي كه خانواده دختر بايد بپردازد قطعي مي‏شود. خانواده دختر چند داماد را انتخاب كرده و پس از بحث مفصل در باره پيشينه خانوادگي، سوابق تحصيلي و ساير دارايي‌هاي پسر و بالاخره تعيين ميزان جهيزيه، مسأله ازدواج نهايي مي‏شود. دامادها به قيمت‌هايي از ۳ تا ۳۰۰ هزار روپيه به فروش مي‏رسند كه قيمت بر اساس شغل آنان تفاوت مي‏كند. بهاي دامادهاي كارگر روزمزد از ۳ تا ۵ هزار روپيه، پاسبان ۵ تا ۸ روپيه، كارمند بانك از ۱۰ تا ۱۶ هزار روپيه و افسر پليس از ۱۶ تا ۳۰ هزار روپيه و يك موتورسيكلت براي داماد است. همچنين دامادهايي كه كارمند دولت ايالتي باشند از ۱۶ تا ۵۰ هزار روپيه، معاون رييس‏پليس ۳۰ تا ۶۰ هزار روپيه به اضافه يك خودرو، كاركنان خدمت اداري هند، با اعتبارترين شغل در هند، از ۱۵۰ تا ۳۰۰ هزار روپيه به اضافه يك دستگاه اتومبيل براي داماد، يكي براي پدر وي و يكي هم براي فردي كه دو خانواده را به هم معرفي كرده به فروش مي‏رسد. بهاي دامادهايي كه استاد دانشگاه باشند، از ۱۵ تا ۳۰ هزار دلار، كارگران شاغل در بمبئي، دهلي و ساير شهرهاي بزرگ هند ۱۵ تا ۴۵ هزار دلار و روزنامه‏نگاران در ايالتها از ۶ تا ۱۵ هزار و روزنامه‏نگاران در شهرهاي بزرگ ۱۵ هزار دلار به اضافه يك خودرو تعيين شده است. در ايالت بيهار از زماني كه دختر در خانواده متولد مي‏شود والدين به جمع‏آوري پول براي ازدواج وي مي‏پردازند و خانواده‏اي كه صاحب چند دختر شود خود را بدشانسترين خانواده مي‏داند. به همين دليل كشتن جنين دختر يك پديده عمومي در اين منطقه است.

مراسم عروسي در هند
مراسم مذهبي، بخش عمده‏اي از نظام ازدواج در هندوستان را تشكيل مي‏دهد. متون مذهبي در رابطه با ازدواج مي‏گويند كه عروس به وسيله پدر و يا ولي خود به داماد «سپرده» مي‏شود، بنابراين از داماد دعوت مي‏شود كه براي بردن عروس به محل عروسي مراجعت كند. مراسم عروسي با توجه به مذهب، طبقه، فرقه، درآمد و موقعيت اجتماعي افراد، متفاوت است. در مجموع، مراسم مذهبي ازدواج عبارت است از مراسم نامزدي، تعيين يك روز خوش يمن با تعيين ساعت و دقيقه برگزاري جشن عروسي كه به آن مراسم استقبال از داماد توسط خانواده عروس گفته مي‏شود، تقديم حلقه گل متقابل توسط عروس و داماد، تحويل عروس به داماد، قرار دادن دست عروس در دست داماد و چرخيدن هر دو با يكديگر هفت مرتبه به دور آتش مقدس كه براي همين منظور در محل برگزاري جشن عروسي بر پا شده است.
همراه با چرخش عروس و داماد به دور آتش، روحاني هندو كه در محل حاضر است، شروع به خواندن اوراد و سرودهاي مذهبي از «ودا»، «گرياسوتورا» و «سازيتيس» مي‏كند و در همين هنگام از روغن مخصوص كه در دست دارد، به داخل آتش مي‏ريزد.
اما طبقات پايين هندو مجاز نيستند كه در هنگام ازدواج از اوراد و «ودا» استفاده كنند. به همين دليل آنها از اوراد «مانترا» كه در متون «يورانا» موجود است، استفاده مي‏كنند. اين مراسم بين ۳ تا ۶ ساعت طول مي‏كشد و عروس و داماد بايد تا ۱۲ ساعت غذا نخورند. مراسم عروسي عموماً در محل‌هاي عمومي با برپايي سالني كه از پارچه و چوب به شكل چادرهاي زيباي سرپوشيده‏اي تزيين شده است، برگزار مي‏شود.
مراسم عروسي بر مبناي امكانات مالي عروس و طبقه اجتماعي وي متفاوت است و از حداقل يعني با ساده‏ترين امكانات ممكن كه كمتر از ۱۰۰۰ روپيه (۱۰۰۰۰ تومان) شروع مي‏شود. امروزه در هند عنوان «سپتابادي» (چرخيدن هفت مرتبه به دور آتش) كه رسم مشترك هندوها است، شامل ازدواجهايي است كه احتياج به هيچ‌گونه تشريفات و مراسمي ندارد. بسياري از ازدواج‌ها به وسيله بخشنامه قانوني مربوط به ازدواج سال ۱۳۳۳ دولت انجام مي‏شد. البته قابل توجه است كه نشأت گرفتن اين قانون، از كتاب‌هاي هندو و سنت‌هاي قديمي است كه با اصلاحاتي از طرف دولت بصورت قانون درآمده است. در حقيقت مي‏توان گفت كه قانون ازدواج «برهما سماج» در سال ۱۲۵۱ كه در تمام ايالت‌هاي هند به جز جامو و كشمير اجرا مي‏شد، طلايه‏دار تصويب قانون سال ۱۳۳۳ مي‏باشد. علت مهم و اساسي كه اين قانون را متمايز ساخته بود، تصريح‌كردن به اصل داشتن يك زن براي مردان بود. با اين وجود حتي پس از گذشت ۳۶ سال از تاريخ تصويب و اجراي اين قانون، به زحمت مي‏توان گفت كه قانون يك زن داشتن بطور كامل در جامعه هند پياده مي‏شود. در اين ارتباط زنان هندي رنج زيادي را تحمل مي‏كنند و ترجيح مي‏دهند كه در مقابل زن گرفتن مجدد مردان سكوت اختيار كنند و در انظار عمومي در دادگاه حاضر نشوند. آنها خوب مي‏دانند كه حتي در حال حاضر عملكرد دادگاهها در برابر خط مشي قانون ازدواج سال ۱۳۳۳ به صورت معكوس، عليه خود زنان مي‏باشد. دادگاهها براي ازدواج دوم مردان دليل و مدرك طلب مي‏كنند. در حالي كه اغلب اوقات دليل و مدركي در دست نيست. در زمان قديم، ازدواج‌ها در جامعه هند به عنوان اجراي يك آيين مذهبي كه زن و مرد را پيوند مي‏داد و اين پيوند حتي تا زمان مرگ و بعد از آن نيز تفكيك‌‌ناپذير بود، محسوب مي‏شد. اين موضوع توسط قوانين و حقوقي كه براي حمايت از زنان وضع شده و در آن از طلاق به عنوان عاملي در جهت از هم پاشيدگي وحدت بين زن و مرد نامبرده شده از بين رفت. با اين وجود تصريح قانون ازدواج هند و در مورد برابري زن و مرد در موضوع طلاق به عنوان يك اقدام قانوني در جهت برقراري تساوي بين زن و مرد محسوب مي‏شد.

جهيزيه (دوري) در هند
جهيزيه در ابتدا هدايا و پيشكش‌هايي بود كه به دختران در زمان ترك خانه پدري و ورود به‏خانه همسر اهدا مي‏شد ولي متأسفانه امروزه تبديل به امري مزاحم و ناهنجار شده است كه بازتاب آن دختركشي و سقط‏جنين، خودكشي، سوزاندن عروس و موارد ديگري كه باعث هتك حرمت دختران هندي است، مي‏باشد. مسأله جهيزيه در ميان كاست‌هاي مختلف و شهرها و روستاها به صورت يك مشكل اجتماعي جدي مطرح است كه قوانين ازدواج پسر و دختر با كاست خود يا بالاتر و پايين‏تر مورد سوءاستفاده واقع شده است اين قوانين انتخاب همسر را محدود مي‏كند؛ مضافاً به اينكه پسر بصورت يك هدف باارزش‏تري نسبت به دختر در اين جوامع تجلي مي‏كند و عامل اصلي در اين ميان جهيزيه است يعني دادن اجناس و كالاهاي مادي و پول نقد و طلا به خانواده پسر در زمان عقد ازدواج و حتي در مناسبت‌هاي مختلف بعد از ازدواج هم ادامه دارد و در بعضي جوامع تا آخر عمر.
متأسفانه آمار سقط جنين زنان باردار بعد از سونوگرافي و خودكشي و خودسوزي دختران هندي بسيار بالا است. حتي در شهرهاي بزرگي مانند دهلي به طور متوسط در هر ۲۴ ساعت يك عروس از خودسوزي جان مي‏سپارد، در اكثر اين حوادث ناگوار، عامل اصلي جهيزيه مي‏باشد.
در عصري كه هند به پيشرفت‌هاي اقتصادي بي‏سابقه‏اي دست يافته، گزارشات روزافزوني از شكنجه و سوزاندن عروسان هندي به خاطر جهيزيه به دست مي‏رسد. افزايش اين عمل به واسطه ظهور عصر جديدي از مصرف‏گرايي كه با سنن قرون وسطايي تداخل پيدا كرده، ابعاد جديدي يافته است. مقامات هندي مي‏گويند: تمام خانواده‏ها صرف‏ نظر از زمينه مذهبي، اجتماعي و اقتصادي‏شان، بطور فزاينده‏اي جهيزيه بيشتري را طلب مي‏كنند تا از فقر بگريزند، ثروتي بيندوزند، تا لوازم مدرني را كه هر روز تبليغش را در تلويزيون مي‏بينند، به چنگ بياورند. در جريان شتاب جامعه به سمت مدرنيزه شدن تقاضاي جهيزيه، راهي شده است تا ساليان سال بعد از ازدواج، همچنان پول و كالا از خانواده عروس اخذ شود و اگر خانواده عروس قادر به اين كار نباشد عروس در معرض گرفتاري ضرب و جرح و حتي قتل قرار مي‏گيرد.
جهيزيه شايد بزرگترين عامل فشاري باشد كه ستم‏كشيدگي زنان در هند و ساير نقاط شبه‏قاره را تشديد مي‏كند. اين سنت كه در آغاز بمنظور كمك به زندگي دختران كه وارث خانواده محسوب نمي‏شدند بنا نهاده شد، اينك به عامل ورشكستگي خانواده‏ها و ستم‏‌كشيدگي زنان بدل شده است. از لحظه‏اي كه يك دختر به دنيا مي‏آيد، خانواده‏اش مي‏دانند كه سالها و حتي نسل‌ها بايد بهاي ازدواج و جهيزيه‏اش را بپردازند. و همين عمل موجب قتل نوزادان دختر و سقط جنين دختر مي‏شود. اگر دختر زنده بماند، خانواده‏اش با اعتقاد به اينكه جز خرج برايشان فايده‏اي ندارد و بايد روزي او را تحويل خانواده شوهر بدهند با او مثل يك سربار رفتار مي‏كنند و نسبت به برادرانش غذاي كمتري به او مي‏دهند و توجهي به سلامتش ندارند. بعد هم خانواده داماد فكر مي‏كنند به خاطر اينكه بار اضافي ورود يك زن به خانواده‏شان را پذيرفته‏اند، بايد پول كلاني به آنها داده شود.
رسم جهيزيه در هند بدين قرار است كه خانواده داماد بر اساس موقعيت اجتماعي، وابستگي طبقاتي، و موقعيت اقتصادي و تحصيلي خود از خانواده دختر تقاضاهايي مبني بر دريافت وسايل زندگي مي‏كند. خانواده عروس بايستي در هنگام نامزدي با اين تقاضا موافقت كنند. مقدار جهيزيه قبل از ازدواج بين طرفين توافق مي‏شود. اين جهيزيه شامل طلا، ماشين، وسايل الكترونيكي، وسايل زندگي، فرش، مسكن و پول نقد است و ميزان آن بستگي به وضعيت خانواده عروس از لحاظ طبقه و امكانات مالي دارد. هم‏ اكنون خانواده‏هاي عروس در مورد يك وسيله نقليه از دوچرخه تا ماشين آخرين مدل خارجي و در مورد مسكن نيز از منازل اجاره‏اي تا منازل ويلايي در اروپا به داماد هديه مي‏كنند و اين دو مسئله بسيار حايز اهميت است. از آنجا كه اكثر جامعه هند در فقر به سر مي‏برند، بسياري از دختران جواني كه والدين خويش را در موقعيت ناگواري مي‏بينند، به منظور رها كردن والدين خويش از مشكلات اقتصادي يا دست به خودكشي مي‏زنند و يا راهي مراكز فحشاء مي‏شوند. در بسياري از موارد، پس از اينكه زوجين تشكيل خانواده مي‏دهند، خانواده عروس موفق نمي‏شود به خاطر مشكلات اقتصادي، به وعده‏هاي خود در مورد تهيه جهيزيه عمل كند. در نتيجه خانواده داماد اذيت و آزار عروس را شروع مي‏كند و بدين طريق سعي مي‏كند كه خانواده عروس را تحت فشار قرار دهد تا به وعده‏هاي خود عمل كند.
در اين راستا بسياري از نوعروسان تحت فشارهاي روحي و اذيت و آزار جسمي قرار مي‏گيرند، و در برخي از مواقع نيز خانواده داماد اقدام به سوزاندن عروس مي‏كنند. عروس‏سوزي در سال‌هاي اخير نيز، قربانيان بسياري داشته است. شايد بتوان ادعا كرد كه روزي نمي‏گذرد كه عروس‏سوزي در هند اتفاق نيافتد، اما تمامي آنها در روزنامه‏ها گزارش نمي‏شود. مردم شاهد انعكاس تعداد زيادي از آنها در روزنامه‏ها هستند، اما تعداد قربانيان اين جنايت هولناك بيش از آن است كه در روزنامه‏ها منعكس مي‏شود. آمار منتشره در همين رابطه حاكي است كه تنها طي سال ۱۳۶۹ حدود ۱۰۰۰ دختر در شهر دهلي در همين رابطه دست به خودكشي زده‏اند.
در مورد جهيزيه نيز همانند مراسم عروسي سطح خانواده ميزان جهيزيه را تعيين مي‏كند و تعداد آن از حداقل شروع مي‏شود. در اين مورد نيز، به ذكر نمونه‏اي مي‏پردازيم. حدود هشت سال پيش دختر مهاراجه جيپور در ايالت راجستان واقع در غرب هند ازدواج كرد و پدرش علاوه بر كليه وسايل زندگي، وسيله نقليه، منازل و زمين‌هاي متعدد، ۱۹۰ كيلو نيز طلا به وي داد. دولت هند بعدها ميزان موجودي طلاي مهاراجه مزبور را ۲۹۶۱ كيلوگرم اعلام داشت!
در حقيقت جهيزيه، امروزه بعنوان يك هديه براي ابراز محبت و عشق نيست بلكه حقي است براي خانواده پسر در قبال بزرگ كردن پسر و كسب تحصيلات به اضافه مخارج ازدواج و كالاها و وسايل زندگي.
هيولاي مرگ ناشي از جهيزيه در ايالات مختلف هند آثار وحشتناك خود را نمايان كرده است. طي يك دوره يك سال و نيم اخير تنها در يك بخش ايالت «آندراپرادش» بيش از ۲۰۰ مورد مرگ همسر توسط خويشاوندان و يا خود شوهر گزارش شده است كه دليل، آن عدم توانايي زنان در پرداخت جهيزيه كافي بوده است. به آتش‌كشيدن زن هنوز يك روش متداول براي خلاصي يافتن از دست همسراني است كه به همراه خود جهيزيه كافي به خانه شوهر نمي‏آورند و شوهراني كه نمي‏خواهند دستشان به خون آغشته شود چنان زندگي را به همسر خود تنگ مي‏كنند تا او خودش دست به خودكشي بزند.

ازدواج و رسوم بعد از آن
تشكيل خانواده كه اصولاً از اركان هر جامعه‏اي محسوب مي‏شود. بر مبناي شرايط اجتماعي، اقتصادي، جغرافيايي آن داراي رسوم مختلف است و به ويژه مشكلات ناشي از آن و گذر ايام، عملاً به وجودآورنده رسوم متفاوت مي‏شود. در اين راستا كشور هند به دليل تنوع قوميت با فرهنگ و رسوم رابطه نزديك دارد و پس از تشكيل خانواده داراي رسوم متفاوتي است.
 رسم ساتي
«ساتي» واژه‏اي است سانسكريت كه به معناي «همراه» و «رفيق» مي‏آيد. بر اساس اين رسم اگر شوهر زن جواني بميرد، زن جوان بايستي خود را زنده زنده در آتش بياندازد كه جنازه شوهرش در آن، در حال سوختن است. اين رسم كه ريشه در عقيده هندويي دارد، اشعار مي‏دارد كه زن با قرباني كردن خود در هنگام سوختن جنازه شوهرش باعث مي‏شود كه شوهرش را از آتش جهنم نجات بدهد. با گذشت زمان اين رسم نه تنها فراگير، بلكه به صورت كمال مطلوب خانم‌ها درآمده است. با درگذشت شوهر، بيوه وي خود را در آتش وي مي‏سوزاند و يا اگر او را دفن مي‏كردند، بيوه وي نيز زنده زنده همراه وي مدفون مي‏شد. يكي از اصلاح‏طلبان مشهور هندي به نام «راجام موهان‏روي» در اوايل قرن نوزده ميلادي مبارزه خود را عليه رسم ساتي آغاز نمود. در نتيجه تلاش‌هاي وي حاكم انگليسي وقت هندوستان به نام «لرد ويليام‏بنيك» قانون ممنوعيت ساتي را در سال ۱۲۷۱ تصويب كرد. بر اساس اين قانون سوزاندن بيوه شوهر متوفي و يا زنده مدفون كردن وي جرم تلقي مي‏شود و قابل تعقيب است.
بر اساس اين قانون درصورتيكه شخص متوفي تحت تأثير تزريق دارو نتواند شخصاً تصميم بگيرد، كساني كه به وي دارو تزريق كرده‏اند، با عنوان قاتل قابل تعقيب هستند. همچنين هرگونه تعاون و همكاري در اجراي رسم ساتي، به مثابه قتل محسوب مي‏گردد.
با تصويب قانون ممنوعيت ساتي در سال ۱۳۶۱ گرچه بيوه‏هاي هند از بلاي زنده سوختن نجات پيدا كردند، اما آنجا كه تعلمات «دين هندو» عدم ازدواج مجدد زنان بود، بسياري از بيوه‏هاي هند مجبور بودند كه زندگي فلاكت‌‏باري را تا آخر عمر ادامه دهند. بسياري از بيوه‏ زنان بر اين عقيده بودند كه حداقل با سوزاندن خود از مشكلات بسياري رها مي‏شوند، اما زندگي بدون شوهر تا پايان عمر براي آنان مصيبت بزرگتري به حساب مي‏آيد.
در اين راستا بود كه «اشيوان چاندويدياساكا» مبارزه خود را براي تصويب قانون ازدواج مجدد زنان آغاز نمود. نهايتاَ در سال ۱۲۳۵ قانون خود را به تصويب رساند. به تدريج رسم ساتي در ميان هندوها كم‏رنگ گرديد. اما صد سال پس از سال ۱۳۳۶ دوباره يك بيوه جوان ۲۲ ساله در شهر «گواليور» اقدام به خودسوزي همراه با سوختن جنازه شوهرش كرد. حتي در سال ۱۳۶۶ زن جوان ۲۲ ساله‏اي پس از درگذشت شوهرش در ايالت «راجستان» اقدام به ساتي كرد. هنگامي كه روپ، خود را در آتش جنازه شوهرش مي‏انداخت، چندين هزار نفر از جمعيت در برگزاري ساتي حاضر بودند.
هندوها بر اين عقيده‏اند كه به مجرد اينكه زني اقدام به «ساتي» نمود تبديل به «الهه ساتي» مي‏شود. سپس در محل خودسوزي وي معبدي به نام «الهه ساتي» ساخته مي‏شود و با قرار دادن مجسمه‏اي از او به عبادت وي مي‏پردازند.

 رسم چند شوهري
گرچه رسم چندشوهري كمتر از چندزوجه‏اي در هندوستان مرسوم است، اما به هر حال در بعضي از نقاط اين كشور مشاهده مي‏شود. اين رسم در ميان طبقات «تودا» و «كوتا» از منطقه «نيلگريز» و طبقه «خاسا» از منطقه «جونان باور» و (اطراف شهر در ادون) و در بعضي ديگر از نقاط شمال هند رواج دارد. رسم چندشوهري به دو گونه مختلف است:
الف ـ نوع اول «برادري» خوانده مي‏شود كه تمامي شوهرهاي يك زن برادر هستند.
در اين نوع از رسم چندشوهري، برادر ارشد نسبت به ديگر برادران از حقوق بيشتري در رابطه با زن برخوردار است. در ميان طبقه «تودا» برادر ارشد با دختر ازدواج مي‏كند، اما ديگر برادران نيز به او دسترسي دارند. فرزنداني كه در اين خانواده به دنيا مي‏آيند، متعلق به برادر بزرگ هستند. اين رسم هم ‏اكنون در منطقه و ايالت «هاريانا» رواج دارد.
ب ـ در رسم چندشوهري نوع دوم، شوهران يك زن با يكديگر رابطه خويشاوندي ندارند.
به اين نوع ازدواج، چند شوهري متفرق، گفته مي‏شود. اين نوع ازدواج در ميان طبقه «نيار» در ايالت «كرالا» مرسوم بوده است.
ج- ازدواج مرد با زن‏برادر متوفي خود درصورتيكه داراي فرزند ذكور باشد.
در اين نوع ازدواج در صورت مرگ شخصي كه داراي فرزند ذكور است، برادر كوچك وي بايستي با بيوه وي ازدواج كند. بر اساس اين رسم برادر بزرگ فرد متوفي، حق ندارد كه با بيوه برادر خود ازدواج نمايد. اين رسم در حال حاضر در ميان طبقات «جات» «كجرات» و تعداد زيادي از ديگر طبقات ايالات «اتارپرادش» و طبقه «كاراگوز» در منطقه «ميسور» رواج دارد.

 ازدواج خواهرانه
در اين نوع ازدواج در صورت مرگ زن، شوهر با خواهرزن خود ازدواج مي‏كند. اين ازدواج در بخش‌هايي از ايالت «هاريانا» رواج دارد.

تشريفات ازدواج د ر هند
عروسي هندوها مثل تمام آداب و رسوم ديگرشان با تشريفات زيادي همراه است. پانزده مرحله مهم براي برگزاري اين جشن را مي‌توان بيان كرد.
مرحله ۱: روز خواستگاري را با اجازه بزرگترها تعيين مي‌كنند. در اين مراسم حضور و نظر بزرگترهاي فاميل بسيار مهم است.
مرحله ۲: با يك منجم مشورت مي‌كنند تا روزو محل مراسم مناسب با طالع زوجين براي برگزاري اين جشن مشخص شود.
مرحله ۳: تصميم‌گيري راجع به پذيرايي از مهمان‌ها به شيوه سنتي كه بايد روي زمين بنشينند يا تهيه ميز و صندلي براي برگزاري مهماني به شيوه مدرن.
مرحله ۴: تصميم‌گيري راجع به اجراي ۱۵ مرحله از تشريفات مذهبي رايج در خانواده‌هاي سنتي و يا انتخاب و به جاآوردن گزينه‌هايي كه براي زوجين معنا و مفهوم ويژه‌اي دارد.
مرحله ۵: خريد لباس سنتي هندي (ساري) توسط داماد براي تعويض لباس عروس در روز مراسم. اين تعويض لباس از جمله تشريفات مهم به حساب مي‌آيد و به معناي واگذاري مسووليت و سرپرستي عروس از والدين به داماد است.
مرحله ۶: تهيه تداركات پذيرايي از جمله غذا، ميوه و … (خوردن، آشاميدن و صحبت كردن در طول مراسم عروسي هندوها مانعي ندارد)
مرحله ۷: سفارش حلقه‌هاي گل عروس و داماد كه بايد از دست همديگر بگيرند و بر گردن يكديگر بياويزد.
مرحله ۸: سفارش يك گردن بند طلا كه داماد بر گردن عروس مي‌آويزد.
مرحله ۹ : در اين مرحله عروس و داماد ۷ قدم در كنار هم برمي‌دارند كه نماد ازدواج فرخنده، آرزوي ثروت، شادي، قدرت و … است.
مرحله ۱۰: درست‌كردن معجوني از ماست و عسل كه عروس بايد به داماد تعارف كند. اين معجون سمبل تضمين سلامت جسمي و شيريني آغاز ازدواج براي داماد است.
مرحله ۱۱: اهداي غذا و ساير نذورات به خدايان و طلب دعاي خير و بركت. (در آيين هندو يك قدرت مطلق وجود دارد و ساير خدايان تنها صورت‌هاي ديگر آن خدا هستند)
مرحله ۱۲: تهيه يك سنگ كه عروس به رسم وفاداري و صداقت بر آن مي‌ايستد و داماد حلقه‌اي را در انگشت پاي او قرار مي دهد.
مرحله ۱۳: پاشيدن برنج و گل بر سر عروس و داماد بعد از اعلام پيمان ازدواج در جمع.
مرحله ۱۴: در اين مرحله داماد با گذاشتن علامتي بر پيشاني عروس به وسيله ي پودر نارنجي يا sedhu به حضار متأهل شدن عروس را اعلام مي‌كند. بعد از آن زوجين بايد پاي والدينشان را لمس كرده و از آن طلب دعاي خير كنند.
مرحله ۱۵: برگزاري يك مهماني مفصل براي حضار و مدعوين به صرف انواع غذا و نوشيدني.

تحقيق و تدوين: زهرا اسدي ـ مهديه سوراني

برگرفته از: وبلاگ خانه مهر

برچسب ها: آداب و رسوم عروسي در هند ، عروسي در هند ، آداب و رسوم عروسي هندوستان ، جشن عروسي هندوستان ، مراسم عروسي هندوستان ،جشن عروسي در هند ، عروسي در هندوستان،


برچسب: ، آداب و رسوم مردم هند، تور نوروزي بمبئي، تور هند، رزرو تور لحظه آخري 90 بمبئي، مكان هاي گردشگري بمبئي،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۵ مرداد ۱۳۹۶ساعت: ۰۸:۵۱:۳۳ توسط:faezeh موضوع: